Na więcej na razie mnie nie stać – czyli naprawiam obszarpane nogawki.

No tak. Głowę mam zajętą zupełnie innymi niż szycie sprawami – tzn. kręcącymi się wkoło szycia, ale jednak wkoło...

Jedno, do czego mogłam się ostatnio zmobilizować to naprawa spodni. Konkretnie – przetartych na wylot dołów nogawek, znów używając do tego taśmy spodniowej.

Tak to się pięknie prezentowało.

Spodnie wyprane, odprułam podłożenie dołu i rozprasowałam.

Odcięłam uszkodzone podłożenie, wyrównując krawędź obszarpanej dziury. Spodnie skrócą się nieznacznie, ale cóż... Raz – że lepsze ciut przykrótkie, dwa – wytarcie się dołu mogło być sygnałem tego, że spodnie były ciut przydługie ;-)

Pół centymetra ponad obciętym brzegiem przyszyłam taśmę spodniową – wzmocnionym brzegiem ku górze. Po odwinięciu taśmy pod spód grubszy brzeg taśmy skieruje się w dół. Odwinęłam, zaprasowałam, przyszyłam taśmę drugim szwem do dołu nogawki, chowając pod nią surowy, nie obrzucony dół spodni.

Udało mi się dobrać odpowiedni kolor nici – dzięki temu szew mocujący taśmę nie rzuca się w oczy. /Chyba nic dziwnego, że udało mi się dobrać ten kolor – kto widział moje zapasy nici, ten wie ;-)/ Dzięki temu pozwoliłam sobie na „dorzucenie” stębnówki zbliżonej kolorem do oryginalnej, przebiegającej dokładnie tam, gdzie przedtem. I tak zostałby po niej ciemny ślad na materiale. A tak – średnio wyćwiczone oko nie zauważy dwóch szwów na podłożeniu spodni.

Chyba, że ktoś rzuci się nosicielowi spodni do nóg. I zobaczy dwa szwy.