Obserwatorzy

środa, 19 grudnia 2012

Skracanie spodni z użyciem taśmy – czyli zlituj się czasem nad swoją maszyną



Często zdarza się wam skracać gotowe, kupne spodnie? Banalne pytanie, odpowiedź jeszcze banalniejsza – niemal zawsze ;-)

Dziś zajmę się spodniami mojego męża, sportowymi w typie, więc przeszywanymi na dole ozdobną stębnówką.  W zasadzie – do skracania mam 3 pary, ale wszystkie zrobię w ten sam sposób.

Wykończę je – także jeansy - taśmą spodniową. Ki czort i po co ona? Przecież teraz każdy chce mieć zachowany oryginalny, przetarty dół spodni, żeby wyglądały na nietknięte i były stylowe od góry do dołu.

No właśnie. Uczepię się słów „przetarty” i „stylowy”. Przetarty – czyli osłabiony, uszkodzony – no bo taki on jest po przepuszczeniu spodni przez maszynę „postarzającą” jeansowe spodnie. „Stylowy” – no, nie dla każdego wygląd tego, co przy samych butach, jest naprawdę istotny. Zwłaszcza, kiedy stylowo przetarte podłożenie w bardzo szybkim czasie się przetrze na wylot i zacznie stylowo zwisać w formie strzępów, działając na ulicy jak mop wyciągający wodę z kałuż. I nikt mi nie powie, że to „uchodzi” młodym, że jestem stara i się nie znam. Fleja jest fleją i tyle. Posiadaczowi spodni z obszarpanym dołem pozostaje albo się ich pozbyć, albo obcinać „zwisy” systematycznie, albo potknąć się na wiszących podłożeniach i stracić twarz albo ząb na ulicy.

Jasne – można kupować spodnie na parę miesięcy, jak kto lubi. Ale niektórzy lubią spodnie, które zużyją się równomierniej i po dłuższym czasie, czyli w nosie mają fabryczne podłożenie i przetarcie. Albo chcą po prostu, żeby bawełniane spodnie nie niszczyły się na samym dole tak szybko. Co tu dużo mówić – bawełna nie jest odporna na przecieranie i wycieranie.

I tu pomaga taśma spodniowa. Utkana z mocnej bawełny, mieszanki z syntetykiem albo samego syntetyku przejmie na siebie moce tajemne, które w normalnym razie zaatakowałyby spodnie. Podszywa się ją od lewej strony, siłą rzeczy jest na niej widoczna, więc nie nadaje się do spodni przeznaczonych do okazjonalnego podwijania i noszenia w krótszej wersji.

Najpierw poprosiłam małżonka o przymierzenie spodni i założenie butów, które będzie najczęściej nosił i które mają w miarę przeciętną grubość podeszwy. /Z paniami jest większy problem, bowiem powinny w tym momencie zdeklarować się, czy są to spodnie do szpilek, czy do balerinek – trzeba im czasem dać więcej czasu do namysłu./ Gdyby były opięte w udach – zrobiłby na moją prośbę kilka kroków po pokoju, żeby w naturalny sposób podjechały troszkę do góry. W przeciwnym razie – mierzone z pociągniętymi w dół nogawkami – w noszeniu okazałyby się za krótkie!

Długość spodni zaznaczam zwykle ok. 1 cm od poziomu podłogi. Oczywiście, jak kto lubi, mogą być i do samej ziemi, ale czasem pada deszcz, czasem jest trochę błotka… Zaznaczam długość obu nogawek. Po pierwsze – bywają krzywo ucięte fabrycznie, a po drugie – nikt nie jest symetryczny. Nogi każdy ma tylko dwie, ale i te dwie sztuki też bywają różnej długości.



Zieloną szpilką podpięłam nogawkę na osobniku, białą – już po oswobodzeniu osobnika – zaznaczyłam docelową krawędź podłożenia. Wyjęłam zieloną szpilkę.



Nogawkę odgięłam do dołu. Widać białą szpilkę, poniżej niej narysowałam linię, wzdłuż której utnę nogawkę. Mam zwyczaj dostosowywania się do tego, co zastałam jeśli chodzi o przeróbki. Te spodnie miały podłożenie szerokie na 2 cm, więc utnę je 2 cm poniżej dolnej krawędzi.

Teraz wkracza temat litości dla maszyny. W oryginale spodnie były podłożone dwukrotnie i przeszyte. Bez widocznego wykończenia brzegów. Nie będę się tego ślepo trzymać. Wystarczy policzyć, ile warstw materiału musiałaby przeszyć maszyna, zwłaszcza na dekoracyjnych zawijanych szwach. Że przecież tak były uszyte? Że maszyna dała radę? Tak – ale maszyna przemysłowa, która jest dostosowana do przebijania kilkunastu warstw materiału i do przepchnięcia tyluż pod stopką. A ja mam maszynę domową, wieloczynnościową, i nie chcę, żeby to było jej ostatnie zadanie w życiu. Że maszyny domowe to znakiem tego chłam? Nie – one potrafią sto razy tyle, co maszyna przemysłowa, są znakiem tego produktem znacznie bardziej wyrafinowanym. Coś za coś. Ostatecznie – można sobie wozić cement na budowę porszakiem, nie za wiele kursów się co prawda zrobi, ale można… Można sobie kupić maszynę na miarę marzeń i możliwości finansowych i zepsuć ją na pierwszych skracanych spodniach. Co kto lubi, czemu nie… Podczas szycia trzeba mieć rozluźnione mięśnie. Zaciśnięte zęby to zły objaw, zła wróżba…

Czyli – podwijam raz, brzeg wykańczam tak, jak mogę – zygzakiem albo owerlokiem.

Zaprasowałam podłożenie skróconej nogawki. Będzie to dla mnie linia pomocnicza, wzdłuż niej naszyję taśmę.



Taśma spodniowa jeden brzeg ma nieco grubszy – czasem dość płaski, czasem niemal okrągły na przekroju. Ta pogrubiona krawędź to dodatkowe wzmocnienie. Zatem przyszywam taśmę tak, żeby po podwinięciu podłożenia gruby obrąbek wycelowany był do ziemi, w dół, i wyznaczał dolną krawędź nogawki. Przyszywam ją na prawej stronie spodni, przykładając do zaprasowanej linii. Jeśli jest dobrze dobrana kolorystycznie – to może nawet wychodzić 1-2 mm poza nią, czyli na zdjęciu – w lewo.

W ramach dnia litości dla maszyny nie zaczynam przyszywania taśmy od samego szwu – tylko centymetr – półtora przed lub za. Znów oszczędzę maszynie  niepotrzebnego multiplikowania /ha!/ warstw do przeszycia. Aha – wybranym szwem jest dla mnie zawsze szew wewnętrzny. Zawsze zaczynam i kończę szwy właśnie tam.



Kończę przyszywanie, zbliżam si.e do zamknięcia obwodu. Nie zszywam taśmy w koło.



Podłożę koniec taśmy na 1 cm i przyszyję go kładąc na jej początku. Dojadę do końca, przejadę wzdłuż krawędzi, gdzie teraz tkwi szpilka i przyszyję drugi brzeg.



Właśnie tak.



Teraz zamieniłam górną nitkę maszyny – i tylko nią – na grubszą nić do ozdobnych stębnówek, zbliżoną kolorystycznie maksymalnie do nici użytej fabrycznie, podwinęłam podłożenie i przyszyłam je znów zaczynając nie na samym pogrubieniu szwu, a ciut dalej. Szwy zawsze rygluję szyjąc do przodu i tyłu kilka ściegów, a maszyny jakoś szczególnie nie lubią szycia wstecznego, gdy pod stopką jest grubo i ciasno. Czyli – lituję się nad maszyną.



Tak to wygląda od środka. I już. Gotowe.









19 komentarzy:

  1. Czyli, podsumowując, taśmę przyszywasz na prawej stronie nogawki, układając ją mniej więcej 0,5 cm od dolnego brzegu nogawki (albo inaczej na szerokość ściegu obrzucającego), przeszywasz ją na dole i górze, potem zawijasz pod spód i stębnujesz na wierzchu, tak? A stębnujesz po taśmie czy poza nią? Dopytuję się tak, bo nie wiem, czy dobrze zrozumiałam.

    Swoją drogą, przeglądając ostatnio na allegro dodatki pasmanteryjne, zastanawiałam się, do czego służy taśma gurtowa do spodni - tzn domyślałam się ale teraz jestem już pewna :)

    -----
    www.czasemtrzeba.pl

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Zamącę ci... :-) Układam ją zgodnie z zaprasowanym kantem podłożenia, czyli przykładając do gotowej zaznaczonej długości spodni. Gdyby podłożenie miało szerokość 3 cm, to taśma byłaby ułożona 1,5 cm od obrzuconej krawędzi. Przyszywam najpierw taśmę do spodni, dwoma szwami, a potem stębnuję spodnie po wierzchu nie przejmując się zupełnie, czy taśma jest tym szwem przeszywana, czy nie ;-) Bo można by się było bawić tak, żeby najpierw przyszyć taśmę tylko przy krawędzi spodni, potem podłożyć i przeszyć stębnówkę jednocześnie przyszywając przy tym taśmę drugim szwem, ale to by mocno ograniczyło szerokość podłożenia /odległość stębnówki od dołu nogawki/ i przy 3-centymetrowych podłożeniach nie zdawałoby egzaminu.

      A taśmę gurtową wszywało się w paski... Jako ich wewnętrzną stronę - od strony ciała.

      Ania

      Usuń
    2. Ups... z tą taśmą, to tego... hmmm, no dobrze wiedzieć ;)

      Usuń
  2. no kocham Cie, to sie tak cudnie czyta takie posty, no znowu mam wrażenie, że jesteś najmądrzejsza na świecie :) Patent z taśmą wzięłam sobie do serca i będę praktykować.

    OdpowiedzUsuń
  3. Super super patent!Jak miło czytać takie mądre posty;)

    OdpowiedzUsuń
  4. A powiedz mi jak tam twoje doświadczenie z taśmą podklejającą do spodni ?? masz jakieś sprawdzone sposoby ? dostałam całą rolkę i nie wiem czy to dobry sposób by w taki sposób wykończać dół spodni. Mam wrażenie że zaraz ta taśma się odkleja w czasie prania :-/

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Szczerze? Jeśli rozmawiamy o skracaniu i mocowaniu podłożenia, to taśma podklejająca jest dla mnie nie tyle pół-, co "ćwierćśrodkiem". Sama nigdy jej do tego celu nie używam. Jest jak na moje standardy ;-) zbyt kapryśna i nieobliczalna. Przyprasowana za słabo - natychmiast się oderwie, za mocno - potrafi wtopić się w materiał. Grubszych materiałów może nie chwycić, na cienkich - prześwituje i dodatkowo pogrubia i usztywnia podłożenie, czasem daje brzydki efekt okrągłego brzegu, a nad nim nienaturalnie płaskiego i "martwego" fragmentu. Za to bardzo pomaga do podkładania dołów przodów, tyłów i rękawów żakietów czy płaszczyków, zwłaszcza ze średniej grubości materiałów. Fajnie pomaga utrzymywać na miejscu aplikacje przed przyszyciem - więc używam jej jakby niezgodnie z przeznaczeniem ;-)

      Ania

      Usuń
    2. Zgadzam się ze wszystkim z Tobą Aniu co do tej taśmy, jednak ja uważam że jest bardzo przydatna, np: właśnie przy podkładaniu dołów i rękawów. A jeśli chodzi o podwijanie tak po prostu to u mnie sprawdzała się tylko przy dość grubych bawełnach...ale nie za grubych ( jeans ) materiałach. BO tak jak piszesz, musi być dobrze przyprasowana, ale jak za mocno to tez niedobrze.

      Usuń
  5. Ja jej nigdy nie używałam, wręcz nawet nie wiedziałam o istnieniu takiej. Kiedyś klient przyniósł mi spodnie do podwinięcia bo puściły mu szwy, jak się okazało to właśnie nie były szwy tylko ta taśma :-/ i tak dowiedziałam się o istnieniu tej taśmy. A teraz dostałam cała rolkę i mam dylemat co z nią zrobić, ale dzięki za podpowiedzi na pewno wykorzystam ją do takich celów :-)

    Pozdrawiam ewanka

    OdpowiedzUsuń
  6. oj jak chciałabym posiadać taką wiedzę o szyciu :) Bardzo Ci dziękuję za te wszystkie cenne porady :)
    a to szycie wstecz.... nawet nie wiedziałam że tak można

    OdpowiedzUsuń
  7. Ale to, że taśmy się używa tylko i wyłącznie w celu wzmocnienia dołu nogawek, to dobrze rozumiem?
    Bo w zasadzie można dać odpocząć maszynie po prostu stosując pojedyncze powinięcie i wykończenie brzegu materiału zygzakiem czy owerlokiem.
    I jeszcze: czy zastosowanie tej taśmy wewnątrz podłożenia (tak żeby po skończeniu nie była widoczna) pozwoli uniknąć efektu "wyciorów"?

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Tak, stosuje się ją tylko żeby wzmocnić doły. A jeśli wypuści się tę taśmę na te 1,5 mm poniżej długości nogawki - to perspektywa "wyciorów" oddala się... ;-) Wycieranie zaczyna się od samej krawędzi, więc jeżeli jest ona poniżej taśmy - to może być jednak nieuniknione...

      Poza tym - zauważyłam, że prędzej wycierają się spodnie ciut przydługie - materiał usztywniony błockiem zachowuje się jak karton i można go w rękach rozedrzeć...

      Usuń
    2. A - i jeszcze - zdarzało mi się wykorzystywać tą taśmę do ratowania wydartych na wylot dołów spodni. Obcinałam spodnie na długości wytarcia, przyszywałam taśmę nakładając ją na dół nogawki na ok. 0,5 cm i podszywałam ją pod spód. Klienci byli zadowoleni, że spodnie skróciły się tylko o te 0,5 cm - praktycznie niezauważalnie, a i stebnówkę można było przeszyć w miarę rozsądnie - ok. 2 cm od dołu spodni. Gdyby spodnie podwinąć na te pół centymetra, to pewnie dół wykręcałby się na zewnątrz, a stębnowanie też wyglądałoby głupio...

      Usuń
  8. Aniu Twoja wiedza jest nieoceniona, fajnie, że jesteś!!!! Przy tej okazji składam Tobie i całej Twojej rodzinie serdeczne zyczenia urodzinowe!

    OdpowiedzUsuń
  9. Tak Tylko że dół spodni powinno się podwijać dwa razy tak aby nie było widać obrzucania.Wtedy na pewno się nie postrzępi i jest bardziej elegancko.Ja tak robię.Sławek

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Zależy od materiału ;-) W spodniach takich jak te - z grubego, sztywnego materiału - podwójne podłożenie byłoby widoczne po prasowaniu - odcisnęłoby się mocno na prawej stronie. Najbardziej elegancko jest wykończyć brzeg wąską tasiemką przyszytą maszynowo do podłożenia i ręcznie do wierzchu spodni. Tyle że trzeba wypośrodkować, żeby forma nie przerosła treści - nie każde spodnie na takie wykończenie zasługują ;-)

      Ania

      Usuń